Świat sztuki współczesnej zdaje się często wprowadzać w zakłopotanie.

W galeriach i muzeach – zwłaszcza w Warszawie – oglądamy albo sztukę dawną, albo mocno współczesną.
Czasem wchodzimy do galerii będących jedynie sklepami z obrazami.

W oparciu o to, moim zdaniem ciężko jest się uczyć.
I nie bez powodu człowiek może poczuć się zdezorientowany.



Należy znaleźć połączenie tych dwóch światów i od tego zacząć.

Na początek polecam Ci wizytę w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Gdzie znajdziesz wystawę stałą poświęconą malarstwu polskiemu końca XIX i początku XX wieku.

Tam znajdziesz początek impresjonizmu w Polsce na obrazach Podkowińskiego i Pankiewicza. Jest też jeden obraz Renoir`a.
Obejrzysz z bliska obrazy Malczewskiego przesycone symbolizmem, a w ostatniej sali znajdziesz Płótna Ślewińskiego, dzięki któremu znamy Kazimierz takim jakim jest dzisiaj.
To on poznał Wyspiańskiego z Gauguinem, który pokazał mu kluazonizm ( mocne kontury i jednolite plamy koloru), co doprowadziło do powstania wspaniałych witraży jakie dziś możemy oglądać u franciszkanów w Krakowie.

Znajdziesz kilka pasteli Wyspiańskiego oraz obrazy Witolda Wojtkiewicza, które pomału przenoszą nas w świat sztuki współczesnej.



We wtorki na wystawy stałe można wejść za darmo.



Co będzie jeśli nie zrozumiesz tego na co patrzysz?
Nic się nie dzieje.
Czasem wystarczy podziwiać warsztat artysty.
Podejść bliżej i zobaczyć jak prowadził lub prowadziła pędzel.

Przy płótnach Wojtkiewicza i Weissa zadaj sobie proste pytanie:
Co mi to robi? Jak się z tym czuję?
I obserwuj siebie.
To wszystko.